Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Νέας Δημοκρατίας,
Αγαπητά μέλη της Εθνικής Συνδιάσκεψης,
ΔΑΠίτισες και ΔΑΠίτες,
Πρώην στελέχη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ,
Ομολογώ ότι με προβλημάτισε αρκετά τι πρέπει να πω σήμερα. Αν πρέπει να μιλήσω για το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον της ΔΑΠ. Είναι αλήθεια ότι εμείς που δεν ζούμε από μέσα την παράταξη συνηθίζουμε να αναπολούμε τις δικές μας εποχές, όσα διεκδικήσαμε και όσα πετύχαμε. Βλέποντας, όμως, σήμερα μια αίθουσα γεμάτη από νέες και νέους που έχουν την ίδια φλόγα και την ίδια θέληση με εμάς τότε, δεν έχω άλλη επιλογή από το να σας μιλήσω για το αύριο της παράταξης. Το δικό σας αύριο, το αύριο που αυτές τις δυο μέρες αποφασίσατε να πάρετε δυναμικά στα χέρια σας.
Είμαστε όλοι κληρονόμοι μιας μεγάλης παράδοσης, η οποία πάει πολλά χρόνια πίσω, σχεδόν στην αρχή της Μεταπολίτευσης. Από τα χρόνια που οι πρώτοι ΔΑΠίτες έβρισκαν το θάρρος να μιλήσουν για την αξία της ελευθερίας και για την ανάγκη εκσυγχρονισμού των σχολών μας. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν οι ιδέες μας γίνονταν πλειοψηφικό ρεύμα και κοινωνικό αίτημα. Από τη δεκαετία του 1990, όταν οι ιδέες αυτές παγιώθηκαν και ξεκίνησαν να υλοποιούνται. Από τη δεκαετία του 2000, όταν η ΔΑΠ βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της μεγαλύτερης μεταρρύθμισης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κόντρα σε όλους και σε όλα. Για να φτάσουμε σήμερα, στα τέλη της δεκαετίας του 2010, στα χρόνια της κρίσης, όπου οι αξίες μας και τα αιτήματά μας παραμένουν επίκαιρα, μα και πιο ώριμα από ποτέ.
Αυτή την παράδοση καλούμαστε σήμερα να υπερασπιστούμε και να συνεχίσουμε. Και, για να την συνεχίσουμε, πρέπει να αλλάξουμε όσα φαινόμενα ανέκυψαν και είναι εξ ορισμού παράταιρα και όσα στην πορεία έγιναν ανεπίκαιρα. Ξέρετε, κάτι το οποίο διαπιστώνω καθημερινά αυτούς τους 18 μήνες που ηγούμαι της ΟΝΝΕΔ, είναι ότι οι πολίτες είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί απέναντι σε όσους παράγουν πολιτική. Οι πολίτες είναι απογοητευμένοι, παραιτημένοι, πολλές φορές οργισμένοι. Για να πειστούν ότι αξίζει να ακολουθήσουν αυτό που τους προτείνουμε, πρέπει πρώτα να πάρουν παράδειγμα από εμάς, να δουν πρώτα εμάς να ξεβολευόμαστε, να ξέρουν από πριν ότι είμαστε πρόθυμοι να τους ακολουθήσουμε στις δυσκολίες προκειμένου όλοι μαζί να φτάσουμε μακροπρόθεσμα στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αυτό ήταν νομίζω και το συγκριτικό πλεονέκτημα της ΔΑΠ: ότι το ακροατήριό της ήξερε ότι όσα άκουγε προέρχονταν από φοιτητές σαν και αυτούς, με τις ίδιες ασχολίες, τα ίδια προβλήματα και τους ίδιους στόχους. Και αυτό παραμένει ακόμα και τώρα το συγκριτικό μας πλεονέκτημα, καθώς οι συμφοιτητές σας μπορούν να σας δουν κάθε μέρα στη σχολή σας, μπορούν να ελέγχουν την παρουσία, τη συνέπεια και την ειλικρίνειά σας. Γι’ αυτό η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι τόσο πολύτιμη, όχι μόνο για την ΟΝΝΕΔ, αλλά και για τη Νέα Δημοκρατία: γιατί προσφέρει πρόσβαση απευθείας και αδιαμεσολάβητα με τους πολίτες και δη τους νέους. Και, από την άλλη, γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ να λειτουργεί άψογα: Διότι η αμεσότητα δίνει στους πολίτες τη δυνατότητα να κρίνουν και να συγκρίνουν τις εναλλακτικές τους χωρίς παραμορφωτικά φίλτρα.
Πρώτα απ΄ όλα, η ΔΑΠ πρέπει να εγγυηθεί προς τα έξω ότι διοικείται αποκλειστικά και μόνο από φοιτητές. Γι’ αυτό εσείς οι ΔΑΠίτες θεσπίζετε όρια φοίτησης και όριο θητειών για όλα τα αξιώματα. Βάζετε οριστικό τέλος στους φοιτητοπατέρες, στους αιώνιους συνδικαλιστές, σε αυτούς που παρεμποδίζουν τους φοιτητές να ζήσουν τη στιγμή τους, να διαμορφώσουν τη δική τους πρόταση για τη δική τους γενιά. Δίνετε την ευκαιρία σε κάθε ΔΑΠίτισα και κάθε ΔΑΠίτη να μιλήσει για τα επίκαιρα ζητήματα της σχολής και των συμφοιτητών τους, να κριθούν και να προχωρήσουν τη ζωή και την πολιτική πορεία τους αφού αποφοιτήσουν.
Δεύτερον, η ΔΑΠ πρέπει να αποδείξει ότι ενδιαφέρεται όντως για μια φοιτητική εκπροσώπηση ανοιχτή, συμμετοχική, μαζική και αποτελεσματική. Γι’ αυτό παραδίδετε σήμερα στον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και αυριανό πρωθυπουργό μας Κυριάκο Μητσοτάκη μια δέσμη προτάσεων πλήρη, εμπεριστατωμένη και επικαιροποιημένη με τις βέλτιστες πρακτικές από εκπαιδευτικά συστήματα που διακρίνονται για την αποδοτικότητά τους. Δεν ζητάτε από τους συμφοιτητές σας να σας ψηφίσουν μια φορά το χρόνο και στη συνέχεια να επιστρέψουν στον καναπέ τους, αλλά τους παρακινείτε να συμμετέχουν ενεργά και ωφέλιμα στην καθημερινότητα της σχολής τους, διεκδικώντας αιτήματα δίκαια και χρήσιμα για το μέλλον τους.
Τρίτον, η ΔΑΠ πρέπει να πείσει ότι ακολουθεί την εποχή μας. Γι΄ αυτό σήμερα εσείς που διεκδικείτε την εμπιστοσύνη και τη σύμπραξη των συμφοιτητών σας έρχεστε να αλλάξετε όλα αυτά που αποδεδειγμένα επί χρόνια τους απωθούν και τους κρατούν μακριά από εσάς. Αποδεικνύετε ότι προσαρμόζεστε στις τεχνολογικές εξελίξεις και αντιλαμβάνεστε ότι είναι άλλη η αναλογία πλεονεκτημάτων προς μειονεκτήματα για συγκεκριμένες πρακτικές που ακολουθούσαμε πιο παλιά σε σχέση με τώρα. Η αφίσα εξακολουθεί να λερώνει το ίδιο με το 1980. Τότε, όμως, ήταν ο μόνος τρόπος να διαδοθεί το μήνυμά μας, σε μια εποχή χωρίς ίντερνετ, με κρατικό ραδιοτηλεοπτικό μονοπώλιο. Τότε γκρέμισε αυτό το κρατικό μονοπώλιο. Και ήταν οι ΔΑΠίτες και οι ΟΝΝΕΔίτες που το γκρέμισαν. Σήμερα, το μήνυμά μας γίνεται πολύ ισχυρότερο μέσα από άλλους τρόπους επικοινωνίας. Σκεφτείτε τι είναι μεγαλύτερη ασέβεια: Να παραμερίζεις μια πρακτική με πλούσια παρακαταθήκη ή να τη διατηρείς σαν ζόμπι, τη στιγμή που μπορείς να στείλεις την ιδέα σου πιο μακριά με άλλα μέσα;
Τέταρτον, η ΔΑΠ πρέπει να καταδείξει ότι είναι κομμάτι της ευρύτερης κοινωνίας των πολιτών, ότι αφουγκράζεται αιτήματα και αγωνίες και ανταποκρίνεται σύμφωνα με τις δυνατότητές της. Γι’ αυτό σήμερα έρχεστε και ενσωματώνετε στις προτάσεις σας μέριμνα για τους πιο αδύναμους, ώστε να έχουν ισότιμες ευκαιρίες να αποδείξουν την αξιοσύνη τους. Γι’ αυτό απαιτείτε υποδομές φιλικές προς τα άτομα με αναπηρία, γι’ αυτό δείχνετε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ψυχολογική υποστήριξη όσων συμφοιτητών σας βρεθούν κάποια στιγμή σε αδυναμία, γι’ αυτό αξιώνετε υλική και οικονομική στήριξη για τους συνομηλίκους σας που θέλουν, αξίζουν, αλλά δεν έχουν τα μέσα για να ακολουθήσουν τα όνειρά τους.
Δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες γιατί δυο μέρες τώρα εσείς, οι ΔΑΠίτισες και οι ΔΑΠίτες τα έχετε πει όλα. Ίσως εκφραστήκατε πιο άγουρα, ίσως κάποιες φορές υπερβάλατε ή κάποιες άλλες διστάσατε να πείτε ακριβώς αυτό που νιώθατε. Έχετε, όμως, εκφραστεί αυθεντικά, ειλικρινά και πηγαία και πιστέψτε με, αυτό έχει πολύ μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία από μια καλοφτιαγμένη ομιλία που θα σας έχει διαμορφώσει κάποιος άλλος. Να ξέρετε πως η ΟΝΝΕΔ είναι εδώ, όχι για να σας καπελώσει, ούτε για να εκμεταλλευτεί απλά τον ενθουσιασμό και το χρόνο σας, αλλά είναι δίπλα σας για να αλληλοσυμπληρώσουμε τη φλόγα σας με την εμπειρία μας, το πάθος σας με την πιο νηφάλια ματιά μας.
Πριν κλείσω, θα ήθελα να πω κάποια τελευταία πράγματα: Η ΔΑΠ μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά, άλλα δίκαια και άλλα άδικα, άλλα καλοπροαίρετα και άλλα κακοπροαίρετα. Δεν μπορεί, όμως, να κατηγορηθεί ότι ήταν απούσα. Και είναι γνωστό ότι οι μόνοι που δεν κάνουν λάθη είναι αυτοί που δεν κάνουν τίποτα. Όλα αυτά τα χρόνια η ΔΑΠ ήταν εκεί, με τα σωστά και τα σφάλματά της. Κανείς, όμως, ακόμα και οι πιο σκληροί ιδεολογικοί μας αντίπαλοι, δεν μπορούν να πουν ότι δεν ήξεραν τη θέση μας ή ότι αυτή δεν βασιζόταν σε μια συγκεκριμένη λογική. Γι΄ αυτό πρέπει να είστε περήφανοι, αλλά συνάμα πρέπει να αναλογιστείτε την ευθύνη να γίνετε ο επόμενος κρίκος αυτής της αλυσίδας, ιδίως σε μια εποχή απαξίωσης της πολιτικής ζωής.
Κύριε Πρόεδρε, σήμερα είστε εδώ με την ξεχωριστή αποστολή να γίνετε ο εγγυητής των αιτημάτων της νέας γενιάς, αυτής που κάθε μέρα μοχθεί, παρά την αιμορραγία που υφίσταται, τόσο σε εργασιακό επίπεδο, όσο και σε ηθικό. Η παρουσία σας εδώ επικυρώνει ότι τα αιτήματά μας, αιτήματα των φοιτητών μα και της κοινωνίας ολόκληρης, δεν θα μείνουν στα λόγια, ούτε θα θεσπιστούν απλά για να παραμείνουν κενό γράμμα. Αυτά τα αιτήματα θα γίνουν πράξη, θα εφαρμοστούν και θα δικαιωθούν. Και αυτό θα γίνει γιατί είναι εδώ και χρόνια ώριμα.
Φίλες και φίλοι, κλείνοντας, θα ήθελα να σας θυμίσω πως ξεκινά την αφήγηση στον Ντέιβιντ Κόπερφιλντ ο Κάρολος Ντίκενς: «Το αν θα είμαι τελικά ο πρωταγωνιστής της της δικής μου ζωής ή αν αυτή τη θέση θα την καταλάβει κάποιος άλλος, θα φανεί στις επόμενες σελίδες.» Εσείς, οι ΔΑΠίτισες και οι ΔΑΠίτες, βρίσκεστε στον πρόλογο της δημόσιας παρουσίας σας. Εμείς είμαστε εδώ για να εγγυηθούμε ότι θα μπορέσετε να γράψετε το βιβλίο μόνοι σας, χωρίς κανείς να σας το υπαγορεύσει. Είναι στο δικό σας χέρι να γίνετε πρωταγωνιστές ή θεατές της Ιστορίας.
Αυτή η παράταξη πάντα τιμούσε την ελευθερία που διεκδικούσε με την ευθύνη που αναλάμβανε. Τώρα, λοιπόν, είναι η δική σας στιγμή. Βγείτε μπροστά, σκεφτείτε, προτείνετε, αξιώστε. Κυρίως όμως, διεκδικήστε την εμπιστοσύνη των συνοδοιπόρων σας. Αυτούς εκφράζετε, αυτοί σας δίνουν δύναμη, σε αυτούς οφείλετε να λογοδοτείτε. Χθες και σήμερα κάνατε ένα πρώτο βήμα πολύτιμο, πιο πολύτιμο απ’ ό,τι μπορείτε αυτή τη στιγμή να φανταστείτε. Κρατήστε το βήμα σας αυτό σταθερό και αποφύγετε τις παρακάμψεις που κάποιοι σας προτείνουν για να κερδίσετε χρόνο.
ΔΑΠίτισες και ΔΑΠίτες, σήμερα επικυρώσατε ότι επιστρέψατε στις ιδέες. Δεν επιστρέψατε, όμως, στο χθες. Επιστρέψατε στις ιδέες που γίνονται πράξεις. Επιστρέψατε στο μέλλον σας. Συνεχίστε αυτό που ξεκινήσατε σήμερα, θωρακίστε το και επαυξήστε το . Εμείς, η παλιότερη γενιά ΔΑΠιτών, όπου και αν βρισκόμαστε, είτε εξακολουθούμε να ασχολούμαστε με την πολιτική, είτε έχουμε επιστρέψει στις υπόλοιπες ασχολίες μας, θα είμαστε πάντα δίπλα σας, περήφανοι για εσάς και πρόθυμοι να στηρίξουμε την πρώτη μας μεγάλη πολιτική αγάπη, την πιο αγνή και πιο ανυστερόβουλη.
Σας ευχαριστώ.